PART 22

o gün sabah ezanına kadar uyuyamadım orada bekliyorlardı hep ezandan sonra gittiler. sonra düzgünce uyuyabildim. ertesi gün oldu emrenin yanına gidecektim hem nasıl olduğuna bakacaktım hem kitabı alacaktım. gittim evlerine tam kapıyı çalacaktım nazan teyze açtı kapıyı elinde valiz vardı dışarı çıkarttı.ne oldu nazan teyze dedim. gidiyoruz oğlum dedi artık korkunun ötesine geçti geceleri sesler geliyor kapılar açılıyor kapanıyor ışıklar yanıp sönüyor mutfakta bardaklar kırılıyor. dün gece en kötüsü oldu emre elinde kanlı bir bıçakla yanımıza geldi. bizi tehtit etti sesi kendi sesi değildi çok kalın çıkıyordu bizim bu evi terketmemizi söyledi. gidiyoruz buradan annemlere gidiyoruz(rıdvan amcanın annesi).
içerden rıdvan amca geliyordu yanında yardım etmek için gelen kardeşi vardı. rıdvan amca, oğlum ne yapacağımızı bilmiyoruz elimiz kolumuz bağlandı ne olur allah rızası için yardım et dedi ben çaresiz bir şekilde baktım sadece.ben bi emrenin yanına gideyim dedim. gittim kapıyı çaldım emre benim dedim. kapının kolunu çevirdim kilitliydi. kapıyı yumrukladım emre aç şu kapıyı dedim. ardından emre hiç anlamadığım dilde birşeyler söyleyerek bağırdı. kapı birden açıldı kitabı bana fırlattı buna ihtiyacım yok artık sakın bir daha buraya gelme dedi.ben yapma emre nolur neye dönüştüğünü görmüyor musun birlikte kurtulabiliriz hadi hocaya gidelim dedim. gözleri yine kızardı bana bakıp ağlayacak gibiydi sanki kurtar beni demek istiyordu ama onu engelleyen biri vardı. sonra yavaş yavaş arkasını döndü içeri girdi kapıyı kilitledi.o günden sonra umudum tükendi. önce kendi derdimi halletmem gerekiyordu. yerden kitabı aldım dışarı çıktım. nazan teyzeden ne olur ne olmaz diye anahtarı aldım.