beni erteliyor kötü şeyler söylüyor sıkılıyordu yanımda ayrılmak isterse sorun olmayacağını onu zorlandığını söyledim kabul etmedi 2 tane arkadaşı vardır sadece onlara vakit ayıramadığını onların trip attığını söyledi içimden ulan 23,24 yaşında adamsınız dedim ama neyse bende 21dim artık olgun bir şekilde benimle sadece müsait olduğu zaman görülebileceğini ayda 1 kez bile olsa sorun olamayacağını sadece sesiyle bile onu aylarca bekleyeceğimi sorunu halletmesini söyledim çok etkilendi heralde puşt gözleri falan doldu çok mu anlayışlıydım acaba? kıskançtım her kadın kadar ama anlayışlıydım da ne olursa olsun onun mutluluğuyla mutlu olabiliyırdum benim acım önemli değildi.. 2 günde bir görüşür olduk artık pek konuşmuyorduk ama mutluyduk sonra bunu iki günde bir 1,2 olarak çevirdi zordu ama sorun yok alıştım... insanlar ve ailem karşı durdu bana ayrıl çekmek zorunda değilsin yakışmıyorsunuz diye güçlü durdum yenilmedim bu arada ben onun ailesiyle tanışmadım o oraylıydı zaten üniversite için başka yere gitmiyordu ailesine yakındı ama bahaneler buldu hep tanıştırmadı bunu da çok dert etmedim tartışmaları arttı herşeye bağırıyordu anlamıyordum bi türlü bi sabah terk etti birden bire aradım yalvardım yakardım ikna ettim barıştık sonra çok pişman olduğunu beni üzmeyeceğini falan dedi dedim olabilir...
Geleyim bundan 20 gün öncesine...
bir gün tartışmaya başladı yine anlamadığım bi sebeple sonra ona benden utanıyor musun dedim?  ondan mı ailenle tanıştırmıyor arkadaşlarından uzak tutuyorsun dedim çünkü bi kaç kere bende gelebilir miyim ses çıkarmadan otururum bi köşede çok sıkılıyorum demiştim istemişti arkadaşları niyeyse sevmezlerdi beni.. Evet dedi ya bi gerginlik olur ve sen onları terslersen falan dedi,ki bi kere kuzeninş yolda görülmüştük onunla selamlaşıp benim yüzüme bile bakmıştı ama ben alınmamıştır bile sinirle mi söylüyorsun dedim hayır dedi bu beni daha da üzdü çok ağlıyordum ama pek konuşmuyordum ne diyecektim ki zaten çok yoruldum artık