Bizden başka kalan öğretmen ya da öğretmen yakını da yoktu... Aslında içerisi biraz terk edilmiş gibiydi.

Sabah olmuştu , kahvaltı yapmak için kafeteryaya indik.

O sırada orta yaşlı bir esnaf vardı... Macun , kağıt helva gibi şeyler satıyordu.

"Hoşgeldiniz Şanlıurfa'ya" dedi.

"Hoşbulduk" dedim.

"Maşallah , çok gençsiniz... Talebe misiniz muallim mi ?" dedi.

"Öğretmenim bey amca." dedim.

Hangi okulda çalışacağımı sordu.

"Karakeçi köyü N***C***A*** Orta okulu" dedim.

Yüzü düşmüştü.

"O köye daha önce gittin mi ?" diye sordu.

"Hayır bu ilk gidişim olacak" dedim...

"O köye gidişin olursa dönüşün olmaz evladım... O köyün bütün yolları yine o köye çıkar.O köyün halkı kafirdir kafir... Gitme o köye , gerekirse bırak mesleğini ama gitme o köye" dedi.

Eşim huzursuz olmuştu... Onu da alıp odaya çıktım.

Biraz endişeli gözüküyordu , ona nedenini sordum... Sinirliydi ayağa kalkıp

"Bak işte duyduğumuz kaçıncı kötü söz... Belli değil mi yeterince ? Ben bu köyde yaşamak , çocuğumu orda dünyaya getirmek istemiyorum." dedi.

( şukularınızı atın trende girelim herkez okusun)