Bu gün o çok sevdiğim lise arkadaşlarımdan ikisinin yolu benim tarafa düşmüş. Baya sevindim amk. Hemen buluştuk bunlarla bir cafeye oturduk.Üçlü batak atıyoruz hesap yenilen de kalıyor. Başlarda iyidim ama sohbet ilerledikçe kazık ucunu benden tarafa çevirmiş haberim yok. Yirmi bir bardak çay içmişiz amk.
Oturduğumuz yerde masa numaraları kart gibi masanın üstünde duruyor.Yan masada boş. içimden şöyle düşündüm ben yandaki masanın numarayla, bizim masanın numarasını değiştirsem, gelenler bizim masanın hesabını bende onlarınkini öderim.
Ama geldikleri gibi kalkmak lazım. Kasaya onlardan önce gitsem hiç bir tak olmaz sonuçta. Olur mu olur dedim aldım yan masadan kartı bizimkiyle değiştirdim.Çayda yirmi dört tane olmuş o sıra.
Arkamdan bir çift el ele geçip numarasını aldığım masaya oturdular.O sıra arkadaşlarda hesap için dalga geçiyorlar benle. Kırk sekiz lira az değil amk.
Çiftlerden nefret ettiğim için öz güvenim iyice yerine geldi. Yaparım ulan dedim. Peşi sıra bunlarada iki çay geldi hemen arkadaşları kaldırdım siz çıkın geliyorum dedim. Gittim çiftin hesabını kestim içim kıpır kıpır çıktım. Kırk sekiz nerede dört nerede?
Bir saat sonra falan arkadaşları bıraktım bir haribo alıp cafenin önüne gittim hala oradalar.Ben daha paketimi yarılamadan kalktılar. Kasadaki herifle aşk çocuğu tartışmaya başladı.Ne olduğunu tam anlamadım ama çıkarken çocuk çok sinirliydi.Çıktıkları gibi düştüm peşlerine.Hep benden bahsettiler.Bir yandan haribomu bir yandanda ana avrat küfürümü yiyordum.Çok sallamıyorum ama çocuğun sağlam sokak ağzı vardı hesabı sokmasam saldırırdım. Allahtan yanıma haribomu almıştım. Yediğim haribolar bir nebze olsun yatıştırıyordu sinirimi. Baktım bunlar bir apartın kapının önünde durdular.Çocuk kıza:Adam anlayışlı çıktıda o binin hesabını almadı. Sonra girdiler içeri. Haribo paketim elimden düştü. Boşunaydı suskunluğum. Gözlerim doldu dönüp yurda gittim.