Sabah patlama talasta meydana geldi. Arkadaşım erkenden çarşıya gidecekti. Otobüsteyken sesi duydum trafo patladı zannettim sonra bizi indirdiler
indim ki herkes yerde yaralılar cesetler ambulans çağırın diye bağıranlar.
Birinin parmağı kopmuş ama yerde konuşuyordu
Bazıları araba durdurup içine yaralıları koymaya çalışıyordu her yer kandı ben de ordaydım insanlar bi askeri bırakıp diğerine koşuyor birini bakıp diğerine yardım etmeye çalışıyordu
Halimi gören amca kızım sen karşıya geç ne işin var burda dedi kendime geldim
Karşı kaldırıma geçtim
Çarşıya kadar yürüdüm ama ne soğuğu hissettim ne de acıyı
Hiçbir şey hissedemedim boşluğa düştüm
Hissizleştim resmen
insanları gördüm ve yürüdüm. Boş boş yürüdüm.
Ölen öldü ve kimsenin umrunda değildi.

Arkadaşımla telefonda konuştuk ve bu yazdıklarımı anlattı. Sesi öyle boş ve korkmuş geliyordu ki. 17 yaşında bi kızın gördüğü yaşadığı şeylere bakın.
Geçen hafta istanbul bu hafta kayseri.
Kimin umrunda kim çözüm bulmaya çalışıyor.

Ateş düştüğü yeri yakıyor. Olan o şehitlerin ailesine oldu.
Ve ben ölümü hiç bu kadar yakınımda hissetmemiştim.

Tanrı Türk'ü korusun.