(1 yıl önce)

- Mustafa, hayatım sana bir şey söyleyeceğim ama kızma..
- Söyle bebeğim, bir şey mi oldu hayırdır?
- Sen kızmayacağına söz ver.
- Tamam, söz.
- Aşkım bizim buse var ya, bir çocuktan hoşlanıyordu. ilişkileri oldu gibi ama çocuk bundan bir sebeple soğumuş. Ben de arkadaşıma çok üzülüp numarasını aldım ve çocukla buse için konuşmaya başladım. Biliyorsun, sana asla yalan söylemem. Çocuğun ilgisi galiba bana karşıymış. Ama bunu sana onunla kavga et falan diye söylemiyorum. Seni sevdiğim için söylüyorum. Zaten bana karşı ilgisini öğrendiğimde direkt engelledim. O da bana ulaşmaya çalışmadı zaten
- Anladım..
- Ne, anladım? Kavga yok dimi mustafa?
- Yok yok, sen merak etme.. ayrıca teşekkür ederim bana bunları anlattığın için, seni seviyorum.
- Ben de seni mustafa’m…

Elemanı tanıyordum. Sağlam, efendi bir çocuğa benziyordu. Buse için “kaçırma bu çocuğu bak” falan bile demiştim yani. Yakışıklıydı. ismi Erdal’dı. Erdal’ı üniversitenin yakınlarındaki bir parkta denk getirdim. Yanında arkadaşları vardı.

- Erdal bir bakar mısın kardeşim müsaitsen?
- Seda’ya olan ilgin nedir kardeşim?
- Bak ben delikanlıyım, açıkça söyleyeyim hoşlanıyorum seda’dan.
- Hadi ya.. Öyle mi?
- Öyle birader.
Tak o an gömdüm kafayı buna. Sağlı sollu girişmeye başladım. Geri geri gidince arkasındaki lamba direğine çarpıp yere düştü. Yerde teklemeye başladım. Arkadaşları geliyordu, ayıracaklardı ya da bana dalacaklardı. Neyse onlar gelene kadar hıncımı almalıydım.