Hikmet abi beni o gece aldi kucuk bi lokantaya goturdu beyler. Mercimek corbasiyla nohutlu pilav ismarladi.
Olayi bilirsiniz az çorba çok ekmek.
Ben yemek ayrimi yapacak lukste degildim.

Beyler lokantadan cikinca bak ufaklik git yurduna bi daha da kacma sonun benim gibi olmasin. Herkes sana benim gibi yaklasmaz. Yazik olur dedi.

Abi olmuyor yapamiyorum. En cokta sicak bi aile ortamini ariyorum. Orada kalmak bana bi eziyet dedim. Sen istersen git ben daha gitmek istemiyorum o yurda. Yemek icin de allah razi olsun dedim.

Hikmet abi o zamanlar 25 yasinda falandi.
Aldi beni bi eve goturdu.
Beyler evi gorseniz halinize sukredersiniz. Kucucuk buz gibi sobayla isinmaya calisan ama isinmayan. Her tarafta bira siseleri oyle bi ev.
Ev de koltuk bile yoktu. Kucucuk bi tv beyler. O da karincali ekran.

Eve girdigimde 3 tane daha buyuk birileri vardı.
Hepsiyle tanistim. Beyler cok ayrinti yapip cok uzatmak istemiyorum. Bunlar hirsizlikla gecinen insanlardi ama asla fakire yasliya zarar vermez kimseye de fiziksel zarar acmazlardi. Tek olaylri eve girip onemli esya ve para calmakti.

Hikmet abi dedi bu gece kaliyosun yarin seni yurda goturup birakacagim.

Ah hikmet abi keske seninle o gun karsilasmasaydim...