En iyisi oturup bişeler yapmaktı telefona bakıyordum. Sinyal çekmiyordu. Teyze ortadan bir anda kaybolmuştu. Evin camından baktığımda dışarının zifiri karanlığını görüyordum. Yağmurun bir an önce dinmesini bekleyecektim. Bu teyze kimdi ve nereye gitmişti. Tedirgindim. Bir anlığına içime ölüm korkusu telaşı girdi. Bu öyle bişeydi ki tüylerim diken diken olmuştu. Bekledim yağmurun dinmesini daha sonra yağmur durmuştu. Yağmur durduğunda içerisinin ışığı bir an kesildi. Daha sonra ben koşar adımlarla evi terk ettim. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki geldiğim yoldan geri geri giderek büfeye geldim. Olanları anlattım. Oğlum bugün burda kal benle beraber anlaşılan başına kötü bir şey gelmiş. Şaşırmadım zaten bu saatte ben de pek iş yapmıyorum doğrusu büfe benim evim gibi sürekli açığım yoksa başka evim olsa kapatır giderim sen de şanslısın benim gibi açık bir büfe bulduğundan dedi. Otur sana bir şey anlatacağım fakat kimseye bunlardan bahsetmeyeceksin dedi. Hayırdır abi ne var dedim. Abinin anlatacaklarının korkunç bir şey olduğunu önceden tahmin etmek pek zor olmadı. Ki öyle de çıktı. Abi anlatmaya başladı..