Bende her incici panpam gibi asosyal bi kardesinizim. Sevgiliyi gectim düzgün bir arkadasim dahi yok. Bir fabrikanin depocusuyum. işte de öyle çok insan yüzü gördüğüm yok. Kendi kendimle konuşmaya baslayali yillar oldu. Isten eve geldim mi atarim kendimi yatağa acarim bi efkarli müzik sigardbi yakar saatlerce karanlikta yatarim. Dusunuyorumda ulaşmak istediğim seyler guzel bir aile mutlu bi yuvam olsa, sonra ekgib hayatimi ozlerdim. Ben ekgibliklerimi seviyorum panpalar. Her sey kusursuz olsa üzülecek neyimiz kalirdi. Her neşe gibi gelip geçerdi. Inanir misiniz ben yastigimda yalnizligin kokusunu duyuyorum. Hiç kimseyle konusmadan gecen gunun ardindan yalnizligimla efkarlaniyoruz. Ama ben kimsesiz degilim panpalar. Ben sadece yalnizim. Biliyorum kizlara katlanmak erkeklere katlanmaktan daha kolay. Bi kiz arkadasim olsa onun sacma dertlerini dinlesem mutlu olur muydum bilmem. Ben kötüyum panpalar. Hayallerim acıyor. Ben çok kötüyum. Titreyen telefonun her defasinda bankadan gelen mesaj oldugunu görmek beni kanatiyor artik. Efkarima, yalnizligima o kadar alistim ki bi baskasini dost edinsem yalnizligim kıskanır mi diye düşünmekten bıktım. Ben eriyorum panpalar.