Dünya o an korkuyla nefesini tuttu. Ama sonra Ali ne yaptıysa yaptı ve onu acımasızca eleştirenleri bile yanıltarak bir oğlan çocuğuyken erkeğe dönüştü. Sağ yumruğuyla Frazier’ı avlamaya başladı. Rakibinin ağzından kanlar sızıyordu. Şimdi de Frazier’ın yüzü dağılmaya başlamıştı. Suyun içinde kaybolan adaların gün yüzüne çıkması gibi, iki gözünün (özellikle de soldakinin) etrafında dev tepecikler oluşuyordu. Yumrukları gücünü kaybetmiş gibi gözüküyordu. “Tanrım!” diye feryat etti Angelo Dundee. “Şu herife bak. Gücü kalmadı şampiyon!” Ali, 13 ve 14’ncü rauntta içindeki son kuvvetle saldırıya geçti. 13’ncü rauntta attığı bir yumrukla Frazier’ın kanlı ağızlığını basının bulunduğu bölüme uçurdu. Hemen ardından, sağıyla attığı bir yumrukla onu neredeyse ringin ortasına serecekti. Frazier artık çözülmüştü: Kafası yukarıda, gardı düşmüştü. Dundee 14’ncü raunt için Ali’yi ringe iterken şöyle dedi: “Artık avcunun içinde!” Kesinlikle öyleydi. Ali, sağıyla attığı üst üste dokuz yumrukla Frazier’ı perişan etti. Filipinli hakem yardım etmese, Joe köşesine bile dönemeyecekti.

Menajeri Eddie Futch, Frazier’ın yanına geldi: “Joe, maçı durduracağım.”

Frazier yalvardı: “Hayır, Eddie, hayır. Bunu bana yapamazsın.” Dili öyle çok şişmişti ki söyledikleri zorlukla anlaşılıyordu. Yine de kalkmaya çalıştı.

Futch inatçıydı: “Son iki raunttur önünü göremiyorsun. 15’nci raunda kadar nasıl dayanacaksın?”

Frazier da inatçıydı: “Onu istiyorum patron.”

Futch elini Frazier’ın omzuna bastırdı: “Otur evlat. Bitti. Bugün burada yaptıklarını kimse unutmayacak.”