Okuyan kalmamıs sanırım:)

Neyse ktm'yi bitirip yatayım. Yarın asıl birliğime geçerim.

Ktm'de son 10 gün eğitim aldık. Acemilikteki eğitimin hızlandırılmış programı işte. Tekmil nasıl verilir, hayatta nasıl kalınır, neler yapılır, neler yapılmaz. Birliğe gitmeden son birkaç gün önce sıfırlama adı altında atışta yaptık. O silahları zütürmedik birliğe ismi saçmaydı ama maksat atış yaptırmak işte. Ktm'de bi üsteğmen vardı. isim vermeyim ama adam tam bir askerdi. Yaşı gençti , belki de benden birkaç yaş büyüktü ama adamın olgunluk seviyesi zirvedeydi. O zütürdü bizi. Eli titreyene iyi kızdı, ben yine başarılıydım atışlarda. Derken atıştan gelir gelmez benim badinin de olduğu birliğin komutanı gelmiş. Badiyle ayrılık vaktiydi. Hiç ayrılmadık onunla acemilikten bu yana. Kendimi bildiğin boşlukta hissettim o gidince. Bildiğin ailemden birini kaybetmiş gibi hissettim. Zor anlarımdan biri de buydu askerde. bine alışmıştım. Aslında onu da anlatmak isterdim hikayemde ama bin denk gelir de okursa kendini tanır. Gerek yok. Derken en son bizim birliğin komutanı geldi amk. Daha doğrusu komutan da gelmedi , ktm çok kaldık diye bizim birliğin ordan geçen başka bir birlikle bizi gönderdi. Yoksa bizim birliğin bizi almaya niyeti yoktu. Komutan bizim birliğe gidenlerin arasında numaramı bulmus, beni seçmiş şans ya amk. Diyorum komutanım ne zaman alacaksınız bizi ? gibtir et burayı oğlum gelip wc mi temizliceksiniz, yatın dinlenin işte orada diyor. Dedim bu komutan rdm amk. Harbi rdm çıktı. RDM demek rehabilitasyon destek merkezi demek. Pgibopat askerlere kısaca rdm derler. Silahsızdırlar. Bizim komutanın da silahı yoktu. Öyle bişey. Neyse böylelikle bizi birliğe zütürdüler. Ktm de böylelikle bitti.

Devamı yarın binler. Görüşmek üzere.