Öncelikle herkese selamun aleyküm bu anlatacağım olay kesinlikle gerçektir. Bizzat dedemin başından geçmiştir. Yalan gibisinden laf yapacaklar şimdiden okumasın.

Dedem Muş’ta yaşarken, diğer köylere gidip çay ve bakliyat benzeri ürünleri satarak geçimini sağlıyormuş.

Yine bir gün hazırlığını yapar, akşam olunca da eşeğinin sırtına, satacağı yükü yükleyip yola koyulur. Köy kahvesinin önünden geçerken onu gören köylüler; “Mahmut saat geç oluyor, istersen gitme. Gideceğin dağ yolunda kurt veya yırtıcı hayvanlar vardır, biz sana borç verelim vazgeç gündüz vakti gidersin” Derler. Dedem ise sabaha kadar çok geç olur düşüncesiyle bu söylenenleri önemsemeyip reddeder ve yola koyulur.

Gideceği en yakın köy 4 km uzaklıktaymış. Tabii dağ yollarının taşlı ve engebeli yollar olduğunu varsayarsak yol mesafesi daha uzun zaman alır.

Dedem bu azimle yoluna devam ederken, bir iki km’lik yolu katetmiş.

Her şey yolunda devam ederken,  yolun ilerisinde beyaz bir şey görür ve yaklaşır. Bir de ne görsün gecenin 02:00″si ve bir kuzu otluyor.  Hayret edip etrafına bakınır, belki kuzu sürüsünü kaybetmiş veya bir çobanın kontrolünden kaçmıştır düşüncesiyle. Ama etrafta ne bir sürü, nede çoban var.

Neyse demiş yapacak bir şey yok, bari kuzuyu yanımda zütüreyim. Buralarda kurtlara yem olmasın. Hem gittiğim yerde sorarım sahibini, diye düşünür. Kuzuyu kucaklayıp eşeğin sırtına oturtur ve eşeğe deh der. Der ama eşek bırakın yürümeyi kımıldayamaz bile.

Edit1:okuyan varsa devam ederim