Tercüme ettiğimde Alexandra'nın yüzünde bir gülümseme belirdi. "Tamam veririm, ama biz Almanya'ya dönene kadar Yeter bizimle kalacak, onu Bilgisayar kursuna göndereceğim, bu kursa gitmeyi çok istiyor. Otel parası, kurs parası, yemesi içmesi, harçlığı, giyimi kuşamı vesaire tüm masrafı bana ait!" dedi. Olay nerden nereye gelmişti! Alexandra'nın parayı vereceğini ve şartlarını söylediğimde, idris'in ağzı kulaklarına vardı, "Valla hemen şimdi alsın zütürsün! Bilgisayar kursuna mı gönderecek, Biçki-Dikiş kursuna mı gönderecek, Liseye mi gönderecek, nereye istiyorsa göndersin! Hatta keşke Alamanya'ya zütürebilse de, başımdan bir boğaz eksilse!" dedi. idris gözümden iyice düşmüştü, para için karısını bile satardı bu şerefiz herif!

Ben yine de Yeter'e isteyip istemediğini sordum. Eğer istemediğini söylerse, ne yapıp edip bu işi bozacaktım. Ama Yeter dünden razıydı, heyecanla, "Tabii istiyorum!" derken gözlerinin içi gülüyordu. Hatta Alexandra'ya gıcık olan Neriman bile bu olaya sevinmiş ve onayını vermişti. Bu durumda benim yapabileceğim birşey yoktu, alan da menundu, satan da, satılan da. Hem böylesi benim de işime geliyordu, komşuda pişecek, bana da düşecekti. Alexandra ile aramızda konuşup, idris'e parayı yarın bankadan çekip vereceğimizi söylediğimde, idris Yeter'e hemen hazırlanmasını söyledi, anlaşılan Alexandra'nın bu işten vazgeçmesinden korkuyordu...