Sene 2010 Antalya'da bir seminere katılmak için hepimizin malumü o geri kalmış firmanın otobüsüne Ankara'dan bindim. Yanımda da yakın bir arkadaşım var. Adı macit. Otobüs yolculuklarında hiç uyuyamadığım için yolu rahat gormek için kapı tarafında en önde oturuyorum. Yol boyu devamlı macitle ordan burdan havadan sudan muhabbet diz boyu... biz muhabbet ettikçe şoför arabeskin sesini yükseltiyor. Tabi gecenin ilerleyen saatlerinde teybin sesini kısmak zorunda kalıp sadece bizim muhabbeti dinliyor. Daha sonra Afyon Cumhuriyet Dinleme Tesislerinde mola veren araçtan sigara içmek için aşağı indik macitle. Macit tutturdu abi çok övdüler çok güzelmiş sucuk döneri yiyelim. Ben ısmarlayayım falan demeye. Zoraki olarak kabul etmemle birlikte tam döneri almışsken Şoförle göz göze geldim. Otobüs hareket etmeden zorla yiyip bitirip yerimize oturduk. Bilenler vardır o döner insanı çok susatır. Ben de hosttan su istedim. Ama susuzluk git gide arttığından yaklaşık olarak her 10 dkda bir su istiyorum. Host tam uyuyacak su getiriyor uflaya puflaya. Artık şoför de bu duruma daha fazla dayanamayıp o efsane cümle döküldü dudaklarından:
"Abi sen su istemeyi bırak ben sana ilerde bi yerden damacana alayım hortumla içersin!"