benim muhabbetim iyidir , yerinde sağlam espriler yaparım , arkadaşlar arasında gayet aktifim , hele o özgüven duvarını aştıgım an ortamın dıbına koyarım .

Yaş 19 , sınıfa veya kalabalık bir ortama girdiğim veya arkadaşlarin arasında 1 tane bile samimi olmadığım biri olduğu zaman tüm enerjim gibiliyor , içimde ki o ben gidiyor ve yerine suskun sessiz sakin bi aptal bir huur cocuu geliyor . Bu ben değilim amk , ve asıl beni çoğu kimse tanımıyor ...

Ozellikle sınıfta bu bana çok koyuyor .

sınıftakiler en dandik esprileri , en saçma cümleleri kurarken , ben kafamın içinde acaba şunu söylesem mi , cümleyi nasıl kursam diye düşünürken ders bitiyor .

Aslında benim en saçma düşüncem bile sınıftaki kişilerin kurduğu cümlelerden çok daha kaliteli , ama işte sıkıntı Şurada ki konuşamıyorum amk.

Üstüme birsey çöküyor , ders bitene kadar zütüme kazık girmiş gibi Kasıla kasıla oturuyorum , ağızdan hiç bir laf çıkmadan. Tek tük hocanın sorulara cevap veriyorum .

Mezuna kaldım , 2. Kez sınava hazırlanıyorum , diğerlerine göre orjinal fikirlerim var , hangi bölümü istediğimi biliyorum , hedefim belli .

Ama kendimi ifade edemiyorum , dershaneye dünyanın parasini döküyoruz , ama bu aralar dersi falan bıraktım bu olay için kafamı gibiyorum
...

Sosyal fobi ye giriyor galiba bilmiyorum .

ne önerirsiniz agalar ?

internette düzgün birsey bulamadım herkes pgibolog terapi falan diyor amk .

seans başı 200 lira zütüme sokacak kadar cesur ve zengin değilim .
Nerden bulayım da gideyim amk ...

Bunun ilacı falan var mi amk ?
içince "dünya gibime minare zütüme " moduna sokacak , ortamda aklıma geleni düşünmeden direk söyleyeceğim.

veya bu olayı aşanlar var mı ?