O andan sonra 1 sene kimseyle tek kelime konuşmadım. Abimin cenazesinden sonra kendimi odaya kapattım. Pgibolojim alt üst olmuştu babam annem perişandı. Beni görünce daha bi perişan oluyorlardı. Ama elimde olan birşey değildi. Odama kadar doktor bile getirdiler. Ama benden çıt çıkmıyordu. Ağzımı bıçak açmıyordu. Kardeşim geliyodu yanıma 10 yaşındaydı ama o da çok üzüldü abime. Beni sevdiğinden daha fazla severdi abimi. O da beni örnek alıyordu. Susuyordu.

Çocuğu bıçakladın da içerde yatmadın mı diyeceksiniz. Abimin bana geride bıraktığı en iyi şey dostlarıydı. Alperen abi zaten cinayetten yatacaktı. Benim suçumu da üstüne aldı sağolsun. Belki o olmasaydı ben bu hikayeyi size yazamıyor olacaktım.

ilaçları kullanıyordum ama faydası yoktu. 18 yaşıma girmiştim. Soğuk bi kış günüydü 21 ocak gününü hiç unutmam. 18ime girdikten 1 gün sonra. ilaçlar bitmişti. Ama ben halâ konuşmuyordum. O gün bi uyudum. Rüyama abim girdi...