Bunları nerden biliyorsun diye sordum. Sizin aşağı mahallenizde oturuyorum dedi. Hani şu üç buçuk tekinin mahallesi. Aslında gözden kaçmayacak bir güzelliği vardı. Ama pek kızlara hevesim yoktu. Mahalledeki kızların bile yarısını tanımazdım. 1-2 saat konuştuk. Odaya abim girdi. Durumumu sordu. Hadi taburcu oluyorsun dedi. Kızcağız bana acı bi bakış attı. Gitme kal der gibi.

Abimden izin istedim. Kıza dedim telefonun var mı (o zaman herkeste telefon yok aq nerde o bolluk). Var dedi. Gülümsedim numarasını istedim verdi. Bu arada ismimi söylemedim kusura bakma dedim. Ben MERT. Ben de Leyla dedi.

içimde kelebekler uçuşuyodu. ilk defa aşık oluyodum. Garip bir histi açıkçası. O anı hatırladıkça halâ aynı duyguyu hissederim. Hastane işlemlerini hallettik ve taburcu oldum. Mahalleye girdim havası aynıydı...