Bir an ona karşı duyduğum tüm öfkem yatıştı. Sanki ergenlik dönemimde ki gibi hissettim. O zaman arkadaşken de böyle sarıldığında yarım bir ağızla gülümserdi bana bende ona gülümserdim. Ama bugün ağlıyordu karşımda. Çaresiz bir haldeydi. Kokusunj içime çektim dayanamadım. Hala burnumda tütüyordu kokusu. O eski bakımlı saçları bile çökmüştü. Gözlerinin altı torba torbaydı.

Güzeldi ama yinede. Gururlu bir ifade vardı yüzünde. Tek söylediği;

- yakigiblibiradam bu aensin değil mi? Lütfen o ol. Ve beni zütür bu cehennemden. Yaşamak istemiyorum artık.

- Sana yardımcı olacağım X. Bırakmayacağım seni burada.

Derken arkadan biri yaklaştı. Tanıdığıma emindim bu adamı. Meğer kocasıymış. Kocasıda eski bizim sınıftaydı. Hasandı adı. Ciğeri beş para etmez biriydi.

Neden Hasan la evlendiğini düşündüğüm sırada Hasan bana yumruğu geçirdi. ilk sersemliği attıktan sonra Hasanı iyice patakladım. Yüzü kan revan içindeydi. Ama öfkem bağışlayıcı yanımdan ağır basıyordu. Durmadan vurdum. Devam ettim. Artık X yeter vurma dediği sırada durabildim. O an yine gözlerimin içine baktı ve dedi ki;

- Sana anlatmam gereken çok şey var. Dinleyebilir misin?

- Dinlerim. Zaten davanız bana geldi.

O an şaşkındı. Avukat olmama şaşırmıştı belkide. Beklemiyordu bunu benden.

Kardeşlerim eve geçiyorum şimdi. Yemeğimi yedikten sonra pcye geçip yazmaya serice devam ederim. Yerinizi alın. Bekleyin birazcık. Rica ediyorum sizden...