Evet, halisilasyonlar vardı ama atlattım. Çözüm aradım, aradım, aradım.. Bulamadım, kafamın içinde benim haricimde ayrı bir yaşam vardı. Çok zaman kaybettim. Çok zaman ve biraz da ümit. Terk edip gidenler bizden hep bir parça aldılar. Ama bu ayrıydı ya, çok ayrıydı. O benim gözlerime, niye öyle, neden öyle, hangi öyle bakmıştı ki, ben sağ elimle kalbimi yoklamıştım. Sevdik, en azından bir ümitle. Buda yaşamın bir önemiydi ya da hayatın kim bilir. Çok sevdim, çok ağladım.. Geçti mi? Geçmedi, o yaraya gözük gibi baktım.