Beyler bugün sabah bir belgesel çekimi için bir engelli derneğine gittim. Kahvehaneden bozma bir yerde dernek açmışlar. içeri girdim bir tane sekreter var 40 45 yaşlarında. Çok yaşlı zihinsel engelli bir amca var. Dernek başkanı var o da engelli. Röportaj yaptık gelmemizi çok mutlu oldular. Sıkıntılarını dinledik belgesel için, çekimler yaptık işimizi hallettik. Bu tarz işlerde profesyonel ve hissiz kalmaya dikkat ederim öyle de kaldım.

Şuan evime geldim sigaramı yaktım. Düşünüyorum konuştuklarımızı sıkıntılarını bile o kadar dik ve gururlu anlattılar ki... Halkın yardımı size bakışı nasıl dedim ben yardım istemem ki kimseden dedi tekerlekli sandalyede ki adam. Bir tuvalet için tramvaya binip yarım saat yolculuk yaptığını söyledi ama hep devleti yönetenleri sorgulayan hep dik hep güçlü... inanın acımadım o insanlara kendime acıdım.. Denize ilk defa girmelerini anlattılar. Takma kol ve bacakları kuma gömüp biri kumun altında kalmış diye bağırıp insanları trollüyorlarmış. Bana komik gelmedi ama o kadar mutlu anlatıyorlardı ki. Kıskandım o güçlerini o zor yaşantıya rağmen başlarının hep dik olmasını..

Beyler lütfen engelli insanları hatırlayalım evlerinden çıkamayanlar binlerce insan var bir ömür evde olduğunuzu düşünün. Toplumsal mesaj vermeyi beceremem ama sadece düşünün mesaj size gelecektir. insan ne kadar kirlense de insandır o içinizde ki iyiliği dinleyin duyarlı olun.

Hangi altinci olduğuna tam karar veremedim taşınırsa uygun olana sevinirim.