“Tamam” dedi Mert….”Pusat, Deniz…çocukları araçlara zütürün…bende yapmam gereken şeyi yapayım” dedi
Ahmet, Mert’in yanına gelerek….” istersen sen git…ben yapabilirim” dediği zaman “ teşekkür ederim….ama benim yapmam en iyisi olacaktır” dedi ve geri kalanları gönderdi….
En küçüğü 5 en büyüğü 11 yaşında olan çocuklardı bunlar….Toplayıcılar bu çocuklardan ne isteyebilir ki diye düşündüm bir an….
Çocukları kucaklarımıza alarak ve ellerinden tutarak araçlara yerleştirdik…bir süre sonra binanın içinden 4 el silah sesi geldi…ardından merdivenlerde Mert’i gördük….
Gözlerini silerek yanımıza geldi….
“ Hadi “ dedi “Geri dönelim artık…”
Merkeze tekrar döndüğümüzde aklımızda sadece ipek vardı…
Ekipmanı çıkarmadan soluğu ipek’in yanında aldık…başında bir doktor vardı…yarasını sarmışlar solunum destek ünitesine bağlamışlardı….
“ ciddi bir durumu var mı ? “ diye sordu Can Tekin…
“ size karşı samimi olucam” diyerek sözlerine başladı Doktor…..