Neyse, uçağa bindik çiftli koltukta oturuyorum cam kenarında, koridor kısmına henüz yolcu gelmemiş, bende iki gündür uyumadım, birazda uçağa binmenin verdiği rahatlıkla gevşeyip uyuya kalmışım. Uyandığımda yemek servisi yapılıyordu.

Yanımda genç bir kız oturuyordu, uyandığımı görünce dobro jutro (günaydın) dedi. Ohh dedim hatun bize yazıyor. Konuşmaya başladık, o da istanbul üniversitesinde burs kazanmış, oraya kayıt yaptırmaya gidiyor, sanırım öğrenci değişim programı ayağına. Daha kalacak yer bulamamış, bildiğin kiralık ev var mı dedi. Ben de sazan gibi atladım işte istanbulda anadolu yakasında falanca yerde oturuyorum vs çevreme sorarım gibisinden.

Sonra iner inmez istanbul Atatürk havaalanında dış hatlar çıkısında turkcell var bilen bilir. Hemen bi hat alıp kıza verdim, bana ulaş dedim konuşuruz vs.

Onun arkadaşları gelmişti zaten almaya, bende taksiye atlayıp eve dooğru yol aldım.

Daha köprüyü geçmeden mesaj geldi kızdan. Arkadaşı zaten ek bir hat çıkarmış onun için, bu numaradan konuşalım dedi. Olur dedim. Haftasonu buluşalım mı dedi, birlikte ve bakarız vs. ben de hemen atladım, olur tabi diye.

Eve geldik öpüştük koklaştık, bizimkiler şok tabi annem bir yandan seviniyor bin yandan kahroluyor bana dolma saramamış diye. Dedim sana kurban olurum canım anam, beraber sararız, askerden gelen panpalar ana kokusunun değerini bilirler.

Neyse uçaktaki Jelena, sonrasında evdekilere kavuşmam derken, askeriyede yaşadığım olay çok saçma geliyordu ve unutmuştum.

Ama olayların asıl yeni başladığını çok geçmeden öğrenecektim.