abi be babamdan hiç bir kere kızım diyip sevdiğini hissedemedim görmedim. Varsa yoksa oğlu vardı. Dayak yedim , yiyorum . Ben hiç bir kere içimden sövmedim yok öyle olsun yok böyle olsun . Yaptığı haksızlıklardan ya da beni hıçkırıklara boğup aglatmasini vs. hepsini Allah'a havale ettim . Hiç kimsenin yanında aglamayan ben bazen gözlerim doluyor onun yüzünden hatta okulda bile hatırlayıp ağladigim oldu . Pgiboloji denen birşey kalmadı bende ama hala gülüyorum. En yakın arkadaşlarıma bile anlatamıyorum. Bazen ağlayacak oluyorum mutsuzum , millet aşk acısı sanıyor . Beni mutsuz görmez benim arkadaşlarım. Artık dayanamıyorum , kendime zarar veremeyen ben ,kendime zarar vermekten korkuyorum . Belki babası olmayan arkadaşlar vardır belki daha kötü durumda olan . Anne baba olursanız çocuğunuzu dövmeyin. Kapanmayacak yara açıyorlar , belki aşık olur izi kapanır onu yaşar bunu yaşar izi kapanirda aile konusuda kapanmıyor işte. Ne kadar nefes almaya calissanizda boğuyor. Lütfen bana kızmayın ben artık dayanamıyorum 17 yıldır onun bunun yüzünden mutlu olmamaktan bıktım. Etrafımdaki herkes bana dert anlatıyor ve bende dinliyorum . Kimseye dertlerimi anlatamıyorum. Anlatsam , dinlemiyorlar. En çokta sessizce ağlıyorum , ne kimse duysun nede görsün istiyorum. Mutlu ve güçlü görünmektende bıktım. Belki benim bu derdimi nimet görecekler var diyip kendimi avutmaktan , aglamamaktan da bıktım. Birkere daha söylüyorum lütfen çocuklarınızı dövmeyin , sevin. sevilmemek, Öldürseniz bu kadar can yakmaz çünkü