o zamanlar lise sondum. ibrahim Sadri'den Sen benim 17 yaşımsın şiirini deli gibi dinliyordum. Tam ergendim anlayacağınız. Lisede bir kızı seviyordum. Adı Sibeldi. Kızıl saçlı uzun boylu çok afet bir kızdı. Liseye kadar Almanyada yaşamışlar, babası Türkiyeye yerleşince Tr de liseye başlamıştı. Bizle aynı yaşta olmasına rağmen daha olgun görünüyordu. Deniz Sekinin gençlik yıllarını düşününün, kopyalayıp yapıştırın o derece yani. tabi ben diğer öğrencilere göre daha anormal bir yaşam sürdüğümden özgüven sorunum vardı. Öyle pek konuşkan biri değildim. Platonik bir aşk yaşıyordum. Sadece bir arkadaşım vardı. Adı Sinandı. Her şeyimi ona anlatırdım. Tam bir yavşakmış meğer kendisi. (ilerki bölümlerde bu yavşağa neler ettiğimi anlatacağım) Kızı sevdiğimi söylemiştim ona. Kız da zengin. Babasının altında kaç sene önce sıfır Audi A6. Almanyadan özel getirtmiş. Her neyse Sinana bir gün, ulan bir arabam olsa keşke, alırdım bu hatunu da yanıma, havada yağmur olsa, güzel parçalar çalarken gezerdik... Bu şerefsizler de zengin o zamanlar, bir baktım bir hafta sonra babasından arabayı kaçırmış kıza yürüyor. Adi herif. Kız bu tipini gibtiğimini kovdu. Aslında iyi de olmuştu. Hayatımdan bir Oç eksilmişti. Ama ben iyice yalnız kalmıştım artık.