Ondan sonra tek kelime etmeden ofise kadar geldik, ofise girdi abi yarım saatlik bi işim var hemen gelicem diyip apar topar çıktı ofisten. Meraklı gözlerle günayın nişanlısı geldi, ne olduğunu sordu. Detay vermeden hallettik, bir daha seni rahatsız etmez dedim. Teşekkür edip ayrıldı yanımdan.

15-20 dakika sonra günay geldi. Arabanın anahtarı ve evin tapusunu koydu masaya. Ardından da bana verdiği vekaletnameyi. Hakkını helal et abi, herşey için çok teşekkür ederim ama seninle çalışmak istemiyorum der demez fırladım ayağa. Sen kimsin lan benimle çalışmak istemiyorsun diye bağırdım. Bağırmamla günayın nişanlısı ve diğer elemanlarım gelmesi bir oldu, siz kimsiniz lan diye onlara da bağırdım, size kimse öğretmedi lan ne olursa olsun bu kapının çalınmadan açılmayacağını. Hepsi put gibi bana bakıyordu, hepiniz eşyalarınızı toplayın gibtirin gidin lan dedim son kez. Baktım kimsede bi hareket yok günaya döndüm züttaşlarını da al mekanımı terket. 15 dakikanız var, 15 dakika sonra içeri girdiğimde kimse olmayacak burada dedim.

Biz millet için zütümüzü yırtalım, hem saygısızlık yapılsın bana hem de yok seninle çalışamam. Kimsiniz ulan siz kimsiniz huur çocukları. Keyfimden mi geldim bu hale, insan bi sorar lan sen nasıl bu hale geldin diye. Ne yaşadın abi sen der. Bıktım ulan herkesin köpekliğinden, herkesin bana ihtiyacı varmış gibi davranmasından. Alayınızın anasını avradını gelmişini geçmişini gibeyim. Neymiş beyfendi benle çalışmak istemiyormuş. Amın oğluna bak hele.