gittim ziyaretçi parkına 1 kişi vardı arkası dönük sarışın bir kızdı azımda sigara buyrun dedim kız arkasını döndü ve bana baktı dünkü çarpıştığımız kızdı hangi rüzgar attı seni dedim güldü dün olanlar için özür dilerim dedi

önemli değil ben özür dilerim dedi nerden biliyorsun burda olduğumu dedim.
asker kimliğini gösterdin arkadaşlarına sordum buraya geldim .

önemli değil zaten buraya gelmen benim için yetti de arttı tekrar teşekkür ederim uykudan yeni kalktım kusura bakma daha kendime gelemedim dedim önemli değil çay içermisin diye sordu ben alıp gelirim dedim dur dedi çantamda küçük termos vardı börekle birlikte yersin dedi.

şaşırdım çantasından çay börek çıkardı teşekkür ettim sohbet uzun sürdü ismim ece dedi bende fırat memnun oldum dedim hemen nizamiyeci geldi usta süre doldu dedi peki dedim.
teşekkür ettim geldiğin için beni çok mutlu ettin dün için tekrar özür dilerim dedim kağıt çıkardı burda numaram var hafta sonları sende istersen görüşe biliriz dedi olur dedim yanağımdan öptü ..

gitti nizamiyeye kadar çavuşlar benle dalga geçti öperken görmüş gülerek içeri girdim cüzdanıma koydum numarasını hafta sonuna kadar düşündüm acaba ne yapsam ne etsem diye belliydi boz tepe de çay içecektik.

haftasonu buluşup çay ısmarladım akşama kadar orda trabzonu izledik sohbet çok ilerledi 7 ay istanbuldayım dedi askerliğin bitmezse gelirim ziyaretine dedi peki dedim yanağımdan öptü.

geri döndüm askeriyeye sigaramı yaktım bit artık askerlik dedim. bitmesine 8 ay vardı ama izin kullanmassam oda.

koşarak gittim banyoya sıcak suda banyo yaptım aradan 2 ay geçti artık dede olmuştum ve zindan etmiyecektim çocuklara ben çok devrecilik yedim burda devreciliği bitirecem dedim sigaramı yaktım kadeye gittim yerleri temizledim biri kayar düşer diye. vakit geçmiyordu

günlük standart işlerle uğraşıyordum ustalığımda bir şey yoktu ama 6 ay olacak arayan soran yoktu benimle ilgilenen yoktu aslında beni halen daha serseri olarak görüyorlardı belki de .

hafta sonunda güzelce eğlendik er arkadaşlarımla şafak kaç diye sorup dalga geçiyordum artık.

aradan 2 ay geçti artık son devreyiz diye doğru düzgün sakal traşı bile olmuyordum komutanların işlerini hallediyordum şafağa 5 ay kaldı diyordum 11 ay bitsin artık ne bu şehre gelirim nede kimseyi arayıp sormam dedim..

koşar adımlarla arabaların işlerini yapıp yatıyordum iş gelene kadar o gün bir çocuk gelmişti kademeye artık çay demlerim kademede başka işe bakmam mustafa abi dedim olur dedi.

bilgisayarı vardı mustafa abinin şefliğinde orda facede filan takıldım askerliğimin bitmesine 10 gün kalana kadar..