yok zaten buda pek umrumda değil. benim onu ulaşabilecek olduğum kolay biri sanıyordu. ama size yemin edebilirim o benim için ulaşılabilecek en zor şeydi. ulaşabildim mi? ulaşabildim. kendimi ona ulaştığımda nasıl hissettim biliyor musunuz, o an kendimi asırlardır kaymayı bekleyen bir yıldızın evrende kayıp yok olması gibi hissettim işte. hem ölmek, hem de kayıp gitmek. ikisi bir arada, ama ne düzgünce ölebildim ne de düzgünce kayıp gidebildim. az önce bahsettiğim "o an" uzun sürmedi zaten. hani bazı bağlar vardır ya açmaya çalıştıkça eli acır insanın, aynen öyle işte. o bağı her açmaya çalıştığımda hep bir yerlerim kanıyordu. bağı açamadım tabi, içinde sıkışıp kaldım. o bağı çözmeye tek başına uğraşınca anladım herşeyi. aslında o bağı, bağlayan da bendim, açmaya çalışan da. kendi bağını nasıl çözemez bir insan demeyin, bazen çözemiyor işte. bağı her çözemediğimde birşeyi daha anlıyordum. en sonunda bağ çözüldü ve, amacıma ulaştığımı farkettim. o yıldız aslında bendim. ölmek için kayıp gittim. bir park bankında gözlerimi tek başıma kapatıp başkasıyla açmıştım. yaşamak bu kadar yakınken bana, ben itelemiştim ve ölmek için kayıp gitmiştim. ama var