1990 lı yılların sonuna doğru.. Kış ayları güneydoğuda askerliğimi yaptığım zamanlar... Arazi arama tarama faaliyetine çıkmışız, yorgunuz ama yılgın değiliz.. birden çatışma çıktı... ilk ateşte vurulmamak için kendimi yere attım (vurulmuş olsam da farketmezdi bin canim olsa vatana feda eder Allahtan bin can daha isterdim ki yine feda edeyim vatana) yakındaki kayanın arkasına saklanabilmek için yerde bir veya iki defa yuvarlandım, sırt üstü yatarken birden, karanlıkta, gökyüzünde yanıp sönen bir ışık dikkatimi çekti... Anladım ki uçakların kuyruklarında yanıp sönen ışık... Bir an düşünmeden edemedim,o uçakta kimler vardi kim bilir.. Eşine ve çocuklarına kavuşmak için sabırsızlanan bir baba, is anlaşması yapmak için seyahat eden bir iş adam, sevgilisine kavuşmayı bekleyen bir zengin züppe belki ya da bir bürokrat.. millet vekili de olabilir mi içlerinde? Her kim olursa olsun onlar farkında bile değildi bilmem kaç bin metre altlarında yasanan can pazarının... Mesela işçi ibrahimin gariban oğlu oradaydı, köylü mehmet ağanın yorgancı kalfası oğlu, babası müezzin olanda vardı içimizde, bitirimhane işleten de..Ama kim yoktu?? sorusunun cevabını siz verirsiniz artık... Sanıyorum timde benden başka gören de olmadı yanıp sönen o ışıkları..Ve yukarıdakiler için aşağıya bakmak karanlığa bakmak gibiydi.. Baksalar da bir şey göremezlerdi ya hoş... Bir kaç saniye için bile olsa bu aklımdan geçenleri o zamanlar hiç kimseyle paylaşmadım, paylaşamadım belkide..Şimdi içim öyle acıyor ki..O dağlarda evlerinden uzaklarda vatanım dediği topraklar için gözünü budaktan sakınmayan ölüme koşar adımlarla giden o Mehmetçiklerden esirgenen şefkat ve hoş görü kırk bin kişinin katiline gösteriliyor ve benim ciğerlerim kanıyor... Konunun özü bu terör denen illet neden bitmiyor biliyor musunuz dostlar? Çünkü yasaları yükseklerde yasayanlar, viskisini yudumlarken şehit haberlerine burun kıvıranlar yapıyor, çünkü bu çirkef düzen onların..Çünkü onlar vatan sevgisi nedir bilmezler, çünkü onlar barbunya pilakisi yedikleri konserve kutusundan yağlı çay içmediler..Çünkü onlar can kardeşlerini kucaklarında teslim etmediler şehadete de toprağa vermediler gencecik fidanları... Çünkü yükseklerde yasayanlar kan ve göz yaşından beslenmekten utanmazlar..O şehidin kanından rant sağlamak normaldir onlar için..Ve vatan..Eyy vatan..! Senden vazgeçmeyi hayatımızın bir anında bile düşünmedik ve Allah ömür verdiği sürece vatan bizim anamız vatan bizim babamız vatan bizim evladımız vatan bizim namusumuz ve biz namusumuzdan vazgeçecek kadar namussuz değiliz.. Varlığım Türk varlığına armağan olsun..NE MUTLU TÜRKÜM DiYENE...