Ufak yaşlarda daha hiç bişey bilmiyosun kimisi sokaklarda tekmeleniyo kimi dadılarla büyüyo. Sonra okul başlıyo ne yapmak istediğin hiç sorulmadan sistemin size öğretmek istediklerinden sorumlu oluyosun. Bişeyler yapmak istesende paran olmuyo. Lise geliyo dostlar kazanıyosun ama 2 yolun var ikiside taka çıkıyo ya ders zamanını derse vericen lafta geleceğin güzel olucak ya da çalışıcan yaşayamıcan. Zengin ler zaten hep rahat .Neyse lise üniversite de bi şekilde bitiyo iyi yada kötü bi mesleğin oluyo evleniyosun çocukların oluyo bakmakla hükümlü olduğun bi aile oluyo .Emekliliğe kadar geçiyo böyle emekli oluncada zaten belin bükük enerjin kalmamış huzuru bekliyosun. Yaşadağın anılarla mazide kalmış dostlarınla sevdiğin insanlarla huzur buluyosun kalbini sadece onlar ısıtıyo o yaşa kadar yaptığın her şeyin aslında yine senin huzurun için olduğunun farkına varıyosun taki nefesin kesilene kadar