Büyük patronun yanından çıkıp eve attım hemen kendimi, benim istediğim yaşam bu muydu? Tabii ki bu değildi amk. Sadece babama bişeyleri kanıtlama çabasına girmiştim. Ve başarmıştım da. Artık dayının yerinde ben vardım. Gazetelerde boy gösterecektim. Ben bunu istemiyordum.

Bizimkileri aradım tek tek, kutlama yemeğine çıkalım diye. Aslında amaç kutlama yapmak değil kafamı dağıtmaktı. Porsuk Et Mangal Deli Bayram'da her zamanki yerimize oturduk. Can ve yengemiz, burak ve özge, ustura ve ben.

Biraz da olsa iyi geldi bu yemek en azından bu gecelik bişey düşünmedim. Ertesi sabah ofise dayı geldi, endişeliydi hala. inşaattan çekilmesini söylemişler. Dayı dedim zaten kazandığımız para inşaatı bitirmeye yeter, o inşaatta senin payın büyük, hakkını alacaksın dedim. Sonuç olarak kütahya artık benim, ben öyle olmasını istiyorum. Konu kapanmıştır dedim. Adam bildiğin mutlu oldu amk, yüzünde güller açtı resmen.