Aşk filmlerinde olduğu gibi karanlığın içinde kayıp gitme hissine ulaşman asla mümkün olmaz. Onun da vardır sevdikleri ve arzuladıkları, hatta herkesten daha yoğun duyguları. Çünkü kavuşulamayanı sevendir o, hep özleyen ve arzulayandır. Kavuşulamayanı sevmenin sıcaklığı içinde hissedendir. Ama ona emanet edileni korumak için de hep en iyi bildiği şeyi yapar El Bab’daki silah arkadaşım. Kendini öteler. Öncelik vatandır, namustur. Bir gün öncelik sırasının kendisine geleceğini düşünerek gözünü tekrar silahının termal kamerasına dayar. “inşallah” der, “ülkem için güzel günler geldiğinde ben de güzel günlere kavuşacağım.”