Part 7

Konser gününe kadar iyice açmıştım bacakları. Rahatlıkla ayakta hareket edebiliyordum. Tek sorun kafamdaki fileydi. Fileyi çıkardım bandaj kaldı. Kapsonluyla çıktım sahneye. Herkes destek oldu. Bu halde adam buraya gelmiş helal olsun falan diye.

Benim amacım ben oraya cikmasam benim yokluğumu firsat bilerek amcik amcık konuşacak adamların önünü kesmekti. Yaptimda. Beni görünce bozulanlar da oldu sevinip çığlık atanda..

Askere 1 ay kalmıştı. işi gücü bırakmıştım zaten. Zimbalarıda aldirmistim sonunda. Ama kafamda ben ölene kadar faça olacaktı. Bir diğer anlamıyla kafamda sürekli Rumeysanin imzasını tasiyacaktim.

Babamda hala tüm hızıyla devam ediyordu. Askerligim yaklaşıyor, ne tak yiyecegim diye düşünüyor, bir yandanda kredi borcunu düşünüyordum. Parada yoktu. Tek çare ekipmanlarımı satmaktı...