Hadi iyisiniz yine kaptan abiniz devam ediyor .

ilk gördüğümde dibimi düşeren kadın şimdi evimdeydi. Şu anda karşımda oturan Meltem hanım değil de, başka bir hatun olsaydı, çoktan dalmıştım ve yiyişiyor olurduk. Ama Meltem hanımla durum biraz farklıydı, onunla bir tür iş ilişkimiz vardı ve ben bunu zedeleyebilecek bir davranıştan özellikle kaçınıyordum. Meltem hanımın ders vermeyi bırakması demek, para kazanmak için satın aldığım bilgisayar kursunun kapısına kilidi vurmam demekti. Onun için Meltem hanım bana farklı yaklaşmadıkça, ben de uslu duracaktım. Her şeyi akışına bırakmıştım. Hatta bu akşam sadece yemek yeme, biraz içki ve sohbet etme dışında farklı bir beklentiye de sokmamıştım kendimi.

Birkaç dakika birbirimize bakışarak ve gülümseyerek oturduk. AVM'de saatlerce dolaşmaktan ayaklarım ağrımıştı. Kalkıp ayakkabılarımı koridora çıkarıp geldiğimde, Meltem hanım bir ayağını kaldırıp bana doğru uzatarak, "Keşke benim çizmelerimi de çıkaran birisi olsa!" deyip gülümsedi. Ayağını kaldırdığında eteği biraz geriye kaymış, parlak siyah naylon çoraplı bacağı görünmüştü. Ben de espiri olsun diye telefonumu çıkardım ve "internetten bir araştırayım, bu kasabada güzel kadınların çizmelerini çıkartan birileri var mı?" dedim. Meltem hanım, "Haruuun! Bu yorgun halimle ayağa kaldırma beni!" deyip, yandaki koltuktan kırlenti kaptığı gibi kafama fırlattı.