“ siz o gün beni bıraktıktan sonra Duman ve Rüzgarı yanıma aldım ve evinizin kapılarını kapattım…ama neredeyse her gün eve uğruyor bakımlarını yapıyordum…akşam olunca gene eve. Dönüyor ve yapmam gereken işleri yapıyordum….sizin gitmenize müteakip gelen helikopterlerden sonra kasabada sizin aslında ne kadar tehlikeli ve gözü kara adamlar olduğunuza dair hikayeler anlatılmaya başlandı…sadece beni getiren kamyonetin sahibi her şeyi görmüştü ama oda durumun ikimizin arasında sır olarak kalacağını bundan kimseye söz etmeyeceğini söyledi….köpekler sizin yokluğunuzda hiç sorun çıkarmadılar…hatta sözümüzden çıkmadılar diyebilirim…evimizin bekçisi oldular bizde onlarla yemeğimizi paylaştık….çok akıllı ve çok zeki köpekler…inanın ne söylemeyecekseniz sanki önceden fark ederek o şekilde hareket ediyorlar…kısa zaman içinde çok alıştık birbirimize…ama sanırım Duman Burak’ı çok özledi çünkü evinize girdiğimiz zaman direk senin odana gidiyor ve elbiselerini kokluyordu….Rüzgar biraz daha metanetli ve sakin gibi….olayın ne olduğunu biliyor, ona göre davranıyor…kasabamızda günler geçerken bir grup toplayıcı geldi ve ürettiğimiz sebzelerden ve etlerden almak istediler istediklerini verdik sadece bize bulaşmamalarını istiyorduk….sonra bu ziyaretler sıklaşmaya başladı….bir süre sonrada ürettiğimiz her şeyin kendimize yeteri kadarını onlar belirleyip veriyorlar geri kalan her şeyi alarak gidiyorlardı….bir gün gene geldiklerinde bu sefer onlara karşı koyduk…aralarından 3 kişiyi öldürdük….geri geleceklerini söylediler…geldiklerinde sayıları 100’ü aşıyordu….kasabayı olduğu gibi kurşuna dizdiler….babam beni korumak için eve saklanmamı istedi ama ben yapmadım….Burak’ın evinden bulup getirdiğim silahlardan birini babam aldı ve 4 kişiyi vurarak öldürdü….geri kalanlarda babamı vurdular…babamın en son sözleri BÜYÜDÜĞÜNÜ GÖREMiCEM SANIRIM….SENi KORUYAMADIĞIM iÇiN AFFET BENi idi….babamın elinden silahı aldım ve Duman ile Rüzgar’ı yanıma alarak çatışarak Burak’ın evine doğru gittim…eve vardığım gibi köpekleri mahzene kapattım…kendimde evin kapısının önünde bir müddet çatışmaya devam ettim….sonra evin etrafında helikopterler belirdi….beni öldürmek için bu kadar araca ne gerek var diye düşünmedim değil aslında…sonrasını biliyorsunuz zaten…..HAYATIMI KURTARDINIZ….”
Konuşurken Duman ayaklarının dibinde yatıyor Rüzgar ise garip ama ipek’in yanında duruyordu….