Tiyatro hakkında bir örnek verdin, ben de onun hakkında bir örnek vereyim. Diyelim ki sana şu karakteri oyna, ama doğaçlama yap diyorlar. Yönetmenin elinde de bir senaryo var ve karakterin ne yapacağını biliyor. Oyuncu da o karakteri oynarken, o senaryodakilerin aynısını yapıyor. Senaryoyu okumamış ama. O karakteri kim tam olarak oynarsa, hepsi senaryodaki şeylerin tıpatıp aynısını yapıyor ve doğaçlama yaptığını sanıyor. Bizlere de birtakım özellikler verilmiş. Burası kader, ama biz bu özelliklerin dışına çıkmıyoruz. Çıktığımız zaman vicdanımız bize kızıyor ya da aslında özelliklerimizin dışında çıktığımızı sanıyoruz, ama insani davranışların dışına çıkmıyoruz. Bencil olmayan biri bencillik yaptığında vicdan azabı duydu diyelim. Ama insan bencil bir varlık değil mi? Yani bunun dışına çıkmıyor ve Allah, o adamın o anda bencillik yapacağını bildiği için o adamın içine o anda bencillik yapması için biraz bencillik dozu koyuyor. Ki bencilliğin kötü bir şey olduğunu anlaması için. Şimdi burada yarı özgür irade yarı kader mi var, yoksa her şeyi yazılmış, ilüzyon şeklinde özgür iradeli kader mi var?