Muharrem'in bana anlatmasına Mürüvet'in canı sıkılmış, morali bozulmuştu. Elimi arkaya uzatıp Mürüvet'in dizini okşadım ve gülerek, "iyi etmişsin aşkım! Keşke daha çok para tırtıklasaydın, pekekentte tak gibi para var! Neyse boşver şimdi para mevzusunu, Muharrem iyi gibiyor mu? Sen bize onu anlat!" dedim. Mürüvet güldü, "Yok yaa, daha bacaklarımın arasındayken boşaldı, gibi amıma doğru düzgün girmedi bile! Sonra da yattı uyudu, başka da bir tak olmadı sabaha kadar! Eee, siz ne yaptınız dün gece? Anlat hadi!" dedi.

Telefonumu çıkardım, dün gece çektiğim resimlerin olduğu dosyayı açıp, "Alem yaptık! Al kendin bak!" diyerek verdim. Zeynep dün geceyi bizzat yaşadığı halde, Mürüvet'ten daha çok merak ediyordu resimleri. O da ön koltuktan kafasını arkaya uzattı, birlikte baktılar resimlere. Resimleri görünce ikisi de şoka girmiş gibiydiler. Zeynebin yüzü kireç gibi oldu, gıkı çıkmıyordu. Mürüvet ise resimler ilerledikçe, "Ohaa! Çüşş! Vay be!" gibi şeyler söyleyerek hayretini saklayamıyordu. Resimler bitince Mürüvet telefonu bana geri verdi ve "Tühh yaa, çok şey kaçırmışım, keşke ben de sizin yanınızda olsaydım! Resimlere bakarken bile amım sulandı valla!" dedi.