Timur bir yere saldırmadan önce o yerin tarihte geçirdiği savaşları araştırır ve bu savaşlardan ders çıkarırdı. Hayatı boyunca ölüm dışında verdiği hiç bir savaşı kaybetmemiş bu hükümdarın başarısının sırlarından biri de şüphesiz ki buydu.
Timur Hindistan seferine çıkmadan önce de aynı şeyi yapmış ve Büyük iskenderin en çok Hindistanda oyalanıp zorlandığını farketmişti. Bunun sebebi şüphesiz ki Hint ordusunun filleriydi ve bu filler savaş meydanında iskender'in ordusuna iki zorluk yaşatmıştı. Bunlardan ilki askerlerinin ilk kez gördükleri bu yaratıklara karşı hem pgibolojik hem mental anlamda savaşı kaybetmesi ve askerlerinin fillere karşı savaşmayı bilmemesiydi. ikinci bir sorun ise atlardı, ilk kez fil gören atlar en az insanlar kadar dehşete kapılıp sahiplerini dinlemiyor ordu düzenini bozuyor hatta savaş meydanından kaçıyorlardı.
işte bu noktada Timur'un askeri zekası devreye girdi, öküzlerin üzerine tekerlekli tahtadan fil şeklinde kuleler yaptırttı. Bu hareketli kuleleri kullanarak hem askerlerini fillerin zayıf noktaları üzerine eğitti hemde ordusundaki atları fillerden korkmamaya alıştırdı.
Timurun kafasındaki tek fikir bu değildi ordusuna sırtına kilolarca pamuk bağlanmış develer ekledi. Savaş sırasında develerinin sırtındaki bu pamukları ateşe verdiler, ateşin sıcaklığını hisseden develer acıyla fillerin üzerine koşmayabaşladılar. Filler kendilerine ateşler içerisinde koşan bu develeri gördüğünde dehşete kapılıp kendi ordularının üzerinden geçerek kaçtılar. Ve hindular teslim olmak zorunda kaldı.
işte Timur Hindistanı bu şekilde hakimiyeti altına alıp bu ölüm makinesi savaş fillerini de ordusuna katmış oldu.