oooo görmez olur muyuz ayıpsın. bir de o zamanlar sadece radyo ve gazete yoluyla haberleşildiği halde bu kadar yoğun "sevgi" vardı, bu sevgi şiirlere de yansımış. acaba şimdi olsa her gün televizyondan neler duyacaktık. o şiirlerden bir kısmı (Subhan olan Allah müşriklerin bahsettiklerinden çok daha yücedir):

Türk’e bir hayır gelmez, Arap Felsefesinden
Gazi bize bir din ver, Türk’ün öz nefesinden
Fazıl Hüsnü Dağlarca

Ne örümcek, ne yosun
Ne mucize, ne füsun
Ka’be arabın olsun
Çankaya bize yeter!

Kemalettin Kamu

Ey dertli saray! Kâbe mi oldun bize artık?
Cennetse bu yurt, sen onu buldundu harâbe,
Bir gün olacaktır anıtın Türklüğe Kâbe.
Zindan kesilen ruhlara bir nur gibi doldun,
Türk ırkının, en son, ulu peygamberi oldun.
Tutsak seni lâyık, yüce Tanrı’yla müsâvi,
Toprak olamaz kalp doğabilmişse semâvî¦
Ölmez bize cennetlerin ufkundan inen ses,
insanlar ölür, Türklüğe Allah olan ölmez !

Edip Ayel

Peygamber, tanrısına duymadı bu hasreti
Vermedi bu kudreti tanrı, peygamberine

Vasfi Mahir Kocatürk

Yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil,
Kanlı bir gözyaşı nehrinde muazzam tabutun
Ey ilâhın yüce davetlisi, göklerden eğil
Göreceksin duruyor kalbimizin üstünde putun!

Tanrı, peygamber diye nedir, kimdir bilmeden
Taptığımız ne varsa, hepsi ondan şekil aldı.

Faruk Nafiz Çamlıbel

Dağların ardında sönüşü gibi,
Millete can veren, vatan yaratan;
Tanrının göklere dönüşü gibi
Her zaman ırkıma büyük Baş Atam,
Tanrılaş gönlümde, tanrılaş Atam!

Yusuf Ziya Ortaç

HAŞA VE KELLA!!!