Biz sohbet ederken, eleman anahtarı getirip verdi bana. Muharrem'in Zeynep hakkında hiç konuşmadığı dikkatimi çekmişti. Ben Zeynep konusunu açtıkça, Muharrem bir şekilde konuyu değiştiriyordu. Olay nedir birtürlü çözememiştim. Biraz daha oturduktan sonra, "Yaa Haruncuğum, sen okumuş adamsın... Bilirsin bu işleri, otel sahibi olarak benim bazen müşterilerle ilgilenmem, sohbet etmem gerekiyor... Siz geldiğinizde iki tane Alman müşteriyle sohbet ediyordum... Siz gelince kadınları sap gibi bıraktım, ayıp oldu... Yabancı dil biliyorsan, gel istersen masalarına geçelim, biraz ilgi gösterelim şunlara!" dedi. "Tamam abi, ayıpsın!" dedim ve kalktık, kadınların masalarına geçtik. Muharrem (ingilizce Almanca karışımı Tarzanca bir dille), beni tanıştırdı kadınlara. Ben akıcı bir Almancayla sohbet etmeye başladığımda, Muharrem gibi kadınlar da çok şaşırdılar.

Rakı eşliğinde, güle eğlene sohbetimiz sürüyordu. Kadınların Türkiye'ye kendilerini gibtirmeye geldiklerini taa ilk gördüğümde anlamıştım. Genelde Almanya standartlarına göre vasat sayılacak tipteki kadınlar, Türkiye'ye geldiklerinde Mankenmişler gibi ilgi görüyorlardı. Garsonu, barmeni, taksicisi, dolmuşcusu, rehberi, transfermeni, hanutçusu, halıcısı, dericisi, kuyumcusu vesaire bir sürü abaza erkek, Tavuk taku gibi yapışarak, bu tip kadınların zütlerini kaldırıyordu. Onlar da bu aşırı ilgiden dolayı kendilerini dünya güzeli sanıyordu. Ama 'Bizimkilerin' Türkiye'ye ilk gelişleriymiş bu. Daha bugün gelmişler ve henüz çarşıya pazara çıkmamışlar. Muharrem de bunu öğrenince, takmış kancayı karılara.