içimden sövmeye başladım herkese, amk sizin ailenizin bir ferdi orada yaralı siz burda salak salak işler yapıyorsunuz diye. Kalabalığı yarıp girdim hastanenin kapısından, Baran geldi yanıma hemen. Bakışlarından yannanı yedik abi dediğini anladım. Hemen sakinleştirdim onu, görevli memurun yanına gidip megafon istedim. Napıcaksın dedi megafonu, zütüme sokucam amk zütüme, napıcam kalabalığı sakinleştircem.

10-15 dakika sonra geldi elinde megafonla memur, başladım herkes beni dinliyormuş gibi konuşmaya.

Ben: içeride sizin canınızdan kanınızdan olan biri yaşam mücadelesi verirken bu kavga ne kadar doğru? Önce akrabanız, babanız veya amcanız içerideki her kimse ona bakın, başında durun. Dua edin, en önemlisi yanında olduğunuzu hissettirin. Sonra kim kimi vurursa vursun.

Megafonu bırakmamla beraber herkes acilin kapısında toplandı, görevli memura dönüp buradaki herkese en net bilgiyi vereceksiniz diyip geçtim içeri.