Daha sonra sanki bu siyah boşlukta havada durur gibi oldum bi an babamın sesini duydum arkamı döndüğümde, Annem, Babam ve kardeşimi gördüm.
Babam yanıma doğru yaklaşarak yapma oğlum dedi. Güçlü ol hayata tutun Allahın yolundan şaşma Yoksa kıyamete kadar sende burda bizimle ve bizim gibi insanlarla bekleyeceksin dedi. O anda ailemi kaybettim ve etrafına baktığımda insana benzer şekiller olduğuunu farketttim.
Daha sonra gözümü açtığımda ise;
Başucumda bu hayattaki en sevdiğim dostum murat vardı. Gözlerimi açtığımı görünce ağlamaya başladı yaklaşık bir haftalık bir koma sürecine girmişim.
Midemi yıkanmış burnumda o nefes alma aletleri var adını unuttum şimdi her ne taksa işte ondan var. Çıkmam lazımdı acil bu hastaneden bunalıyordum. Can yoldaşıma tebessüm ederek bişe söylemeye çalıştım ama konuşamadım. Sanki Lal olmuştumm.
Elimi zar-zor tüm gücümle kaldırarak kalem tutma işareti yaptım ve kalem bulup geldi daha sonra elime beni burdan gizlice çıkart yazdım.
Çünkü doktorlara söyleseydi en az 1 hafta daha tutarlardı durumum çok kötüydü.
Nereye falan diyemedi diyemezdi biz öyle bi yoldaştıkki. Birbirimiz için herşeyi yapardık. Ve aklımda birşeyler olduğuunu yapmam gereken birşey olduğunu bildiği için Beni çıkartma hazırlıklarına başladı. Önce eşyalarımı çıkardı daha sonra 1 saat gelmedi.

Hemen yeni partı yazmaya başlıyorum.. Bekletmiyeyim