Duygularımı, şarkıya aktarmam lazımdı. Sadece bunu istiyordum,kin, nefret,sevgi, hüzün,aşk. Başlangıçta sesim çok kötü çıktı.Çünkü boğazım düğümlenmişti. Sonradan yavaş yavaş kendimi toparlamaya başladım.En sonunda gerçek sesime kavuşmuştum. Dinleyicilerden çıt çıkmıyordu,ben gözümü kapatıp sözlerime devam ettim. Aklıma Buse ile geçirdiğim günler geliyordu, bunları şarkı ile dinleyicilere aktarmam lazımdı ne olursa olsun sadece bunu istiyordum.Bir yandan ne kadar sevdiğimi,bir yandan da ne kadar nefret ettiğimi anlatmaya çalışıyordum. Bunu 3 dakika içinde yapmaya çalıştım ve en sonunda bitirmiştim. Gözümü açtığımda, karşımda beni alkışlayan bir toplum vardı. Evet beni alkışlıyorlardı, sanki hepsi beni anlamıştı. işte o an gözümden yaşlar döküldü, tutmak mümkün mü sizce Sevim hoca beni sahne arkasından beni tebrik ediyordu.Ben sahneden indim, Buse'ye olan sevgimi bu şarkıda son vermiştim. Sadece tek bir sıkıntı vardı, kolumdaki saat.Ne yapacağımı bilmiyordum, caddeye doğru ilerledim. Oradan,dolmuşa bindim, parka yakın bir yerde indim. Parkta öyle mal mal dolaşırken birini gördüm bir kız ve ağlıyordu. Yanına gittim,
Ben:Neden ağlıyorsunuz
Kız:Boşver
Ben:Lütfen söyleyin dertleşelim.
Kız:Sevdiğim çocuk öldü mutlu musun?
Şoka girdim kısa süreliğine
Ben:isminiz nedir?
Kız:Elif
Ben:Geçmiş olsun, nasıl öldü?
Elif:Araba çarptı.
Elimdeki saati çıkardım,
Ben:Bunu size versem kabul edermisiniz?
Elif:Neden veriyorsunuz ki bana
Ben:Size hediye ediyorum lütfen kabul edin
Kız, saati aldı.
Elif:Böyle kaliteli bir şeyi neden bana vermek istiyorsunuz.
Ben:Ben o saati istemiyorum zaten sizde kalsın
Elif:Kabul edemem
Ben:Ölen sevgiliniz bunu size veriyormuş gibi düşünün lütfen
Kız bunu duyunca birden duraksadı. Bende hızlı adımlarla uzaklaştım, arkadan seslense de duymazdan geldim. Marketten 2 tane lolipop aldım ve Elif'in yanına gittim birini ona verdim birine ben ve birbirimizle sohbet etmeye başladık. Fakat sorun şu ki kız bana çok yakın gelmişti. Neden acaba?

SON