“Tabii ki” dedi alperen….”bugünlük misafirimiz olun….konuşacak çok şeyimiz var sanırım….”
içeri girdiğimiz zaman buranın herkesin yaşayabileceği bir ortama sahip olduğunu gördük…
insanlar burada yaşıyorlar ve hayatlarını sürdürmeye çalışıyorlardı….
içeri girdiğimizde alperen gülümseyerek.
“ NUHUN UÇAĞI PROJESiNE HOŞ GELDiNiZ “ dedi….
Biraz dinlenin sonra konuşmaya başlarız dedi alperen….
Fakat o kadar stresin ortaya çıkışı horlayarak uyumak oldu…..
Kafamızı koyduğumuz gibi uyumuşuz…
Gözlerimizi açtığımız zaman gecenin yarısı olduğunu fark ettim….uçağın içindeki kısık kırmızı lambalar yanıyordu…
Küçük bir kız üzerimi örtüyordu….sanırım en fazla 5 yada 6 yaşlarındaydı…
Sonra gelip yanağımı öptü…..
Sonrada gitti….
Kendimi hiç bu kadar iyi hissetmemiştim…