Sı.. Sılaa? Diyebildim sadece. Hiç bir yerim tutmuyor, yerimden kalkamıyordum. Koşup sarılmayı o kadar çok istiyordum ki ancak vucudum sanki donmuştu. O anda Maalesef oğlum.. O Sıla değil.. Kafamı zar zor çevirebildim. Nasıl yani? dedim. '' Refika annen ikiz doğurduktan sonra hayata gözlerini yumdu oğlum.. Zehra Sıla'nın ikizi ve benim bu yönümü bilen kızım.. '' tekrar döndüm. Gözlerimin yaşları durmuyordu. Zehra yaklaşınca onunda ağladığını fark ettim. içim içime sığmıyordu. Gözleri, kaşları, boyu vs. ne varsa Sıla'nın aynısıydı. Nejat Amca Hasret gider, acını at veya ne yaparsan yap evlat ama sakın salma kendini.. Dışarda yanında olabilecek tek kişi o. Bir şeylere koşturabileceğin tek kişi.. Zehra konuşmuyordu ama gözlerinden halen yaşlar süzülüyordu. '' Şimdi önünde iki seçeneğin var. Ya Zehra'yı her gördüğünde acını tazeler ve iyice yıkılıp bir hiç olup kaybolur gidersin ya da Sıla'yı her daim yanında hissedip daha da güçlenerek onun intikdıbını alırsın.. Seçim senin. '' Nejat amca'ya döndüğümde gözleri dolmuştu.

Hadi.. Şimdi kaybolun gözümün önünden.. diyip elini havada savuşturdu. Ayağa kalktım. Zehra arkasını dönüp odadan çıktı. Bende arkasından çıktım ama dışarıda değildi. Kapı önünde bekleyen askere sorduğumda Odanıza gitti efendim cevabını aldım ve ağır adımlarla odama gittim. Kapıdan girdiğimde yatağın yanında ayakta bekliyordu. Yanına gittim. Herşeyiyle Sıla'ydı. Boğazımın düğümünü zorlayarak Sa..Sarılabilir miyim? dedim. Gözleri birden yine akmaya başladı ve hıçkırığını tutarak kafasıyla onayladı. Yavaşça sarıldım. Kokusu bile aynıydı. Gözlerim kendiliğinden kapanmıştı. Kokusunu içime çekmek istiyordum sadece kollarımı ne kadar sıktığımı bilmiyordum. Biraz sonra kollarını sırtımda hissettim ve vücudumun boşa çıktığını hissettim. Kendimden geçmiştim..