Yaklaşık 2 hafta hemşire Azra'nın dediği gibi oyuna devam ettim. Gerçekten de doktor her seferinde aynı kelimeleri sarf ediyor aynı heyecanı yaşıyor gibi yapıyordu. Aklımda kaçmak için planlar oluşmaya başlamıştı. Burda rahatlayabildiğim tek zaman, azra'nın sözde ilaç vaktiydi. Konuşup dertleşiyorduk. Planlarımda hep bir yerde uyuşmazlık oluyordu ve bir kere şansım olduğunu iyi biliyordum. Planımı yapmıştım. Önce bahçeye çıkmanın bir yolunu bulacaktım. Ardından yanımdaki hasta bakıcıyı bayıltıp kıyafetleriyle göze batmadan burdan kaçacaktım. Planımı uygulamak için tam 3. haftanın başlangıcını denk getirdim ve doktorla aynı konuşmayı yaptıktan sonra bahçeye çıkmak istediğimi söyledim. ilaçlarınızı içtikten sonra çıkabilirsiniz diyip gülümseyerek çıktı. içimden Tabi ki içtikten sonra çıkarım dedim. Azra geldi ve azra'ya planımı anlattım. Kapıda beni bir hasta bakıcının beklediğini ve sol bacağının aksak olduğunu söyledi. Bana iyi bir tüyo vermişti çünkü ilk neresine vuracağımı biliyordum artık. Hasta bakıcılara göre kalıplıydım. Azra çıktıktan sonra hasta bakıcı içeri girdi ve bilekliği çıkardı. 15 dakika ! fazlası maalesef yok efendim dedi. Başımla onayladım.

Bahçeye çıktığımızda temiz hava ciğerlerime dolmuştu. Pencereye nazaran dışarıda soluduğumda değerini anlamıştım. Hasta bakıcıya dönüp toprağa basmak istiyorum dedim. Peki diye karşılık verdi ve bahçenin çimlerinin olduğu köşe kısmına geçtik. Burda kolumdan çıkabilir misin? dedim. Fakat.. Peki peki dedi ve çıktı. Toprağa doğru ilerlerken adamın telefonu çaldı Evet? derken arkasını döndü. Fırsatını bulmuştum. Önce adamın sol bacağına sıkı bir tekme attım. Diz çökmüştü ve ensesine sağlam bir yumruk attım. Önüme yığıldı. Ayaklarından sürükleyerek uzun çimlerin arkasına çektim hemen ve hızlıca önlüğünü giydim ve sakin adımlarla bahçeye çıktım. Ortalıkta biraz dolaştım kimse bana bakmıyordu bile. Kapıya doğru yöneldim. Arkası dönük adamın biri vardı kapıda. Güvenlik elemanı görünümündeydi. Onu bayıltmak tehlikeliydi çünkü çok açıktaydık. Beni tanımasının imkanı yoktu. Bir bahaneyle dışarı çıkabilirdim. Sonuçta hasta bakıcıydım. Adamın yanına gittim ve arkasından Arkadaşım arabayla anahtarımı getirecek kapıyı açar mısın? dedim. Arkasını yavaşça dönerken Elbette dedi. Sesi tanıyordum. Bana döndüğünde fark ettim. Bu doktordu ve gülümsüyordu. Birden boynuma elindeki iğneyi sapladı. Gözlerim kararırken hasta bakıcıları çağırıyordu.