Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Neredeydim? Nasıl gelmiştim? Ayağa kalkıp kapıyı açtım. Karşıdan doktor görünümlü bir adam ve yanında 2 tane uzun boylu hizmetli görünümlü adam geliyordu. Hemen koştum ve Doktor bey, benim sevgilim vefat etti gitmem gerekiyor kıyafetlerim nerde? diye sordum. Doktor ise Sakin olun kaan bey. Sakin olun. diyordu iki omuzumdan tutmuş. Sakinim ama gitmem gerekiyor onu son kez görebileceğim tek yer cenazesi lütfen.. dedim. Şuan da çıkamazsınız kaan bey.. dedi. Artık öfkemin sınırlarına gelmiştim. giberim lan kimi tutuyosunuz siz dememle iki hizmetli adamın beni kollarımdan yakalaması bir oldu. Bırakın lan gitmem lazım onu son kez görmem lazım diyordum. Yalvarıyorum doktor bırak gideyim bari son kez göreyim ! diye bağırırken doktor KAAN BEY ! diye bağırdı ve daha kısık bir sesle Sıla hanım vefat edeli 3 ay oldu ! dedi. N..Ne?? diyip yığıldım. Hizmetliler koltuk altımdan beni kaldırıyordu ama ayaklarım yere basmıyor sürünüyordu..

Gözlerim boşluğa bakarken hizmetliler beni tekrar odaya zütürüyordu. Beni tekrar yatağa getirdiler ve oturttular. Doktor elindeki fener benzeri birşeyle sağ gözüme sonra da sol gözüme baktı daha sonra göz altlarımı aşağı doğru çekip tekrar baktı ve bıraktı. O an yaka kartına gözüm ilişmişti. Elazığ Ruh Ve Sinir Hastalıkları Hastanesi Baş Hekim Faruk GÜNAY yazıyordu. '' E.. Elazığ'da mıyız? diye sordum doktora, evet anlamında başını salladı. Hizmetlilere bakıp yalnız konuşabilir miyiz doktor bey? dedim. Hizmetliler doktora baktı doktor kafasını sallayınca hizmetlilerden biri bileğimi deriden bir bileklikle yatağa bağladı ve çıktılar. Bilekliğe bakıp doktora baktım Önlem almamız gerekiyor kusura bakmayın. dedi. Önüme bir sandalye çekti ve Sizi dinliyorum.. '' dedi.