Hayatımda hiç bu kadar bir amlıdan korkmamıştım beyler, evet hala seviyordum ama beni en az sevgim kadar korkutuyordu da bu hatun. Neşeli olduğu zaman oldukça eğlenceli hoşsohbet olan bu kız, morali bozulunca avını görmüş bir kahverengi boz ayı gibi salgırgan olup aynı zamanda da sükunetini korumayı başarabiliyordu. Şu anda morali bozuk gibiydi. Yaklaşık 2dakikadır yürüyoruz fakat henüz ikimizden de tek kelime çıkmamıştı. Tüm cesaretimi toplayıp "benimle bir şey mi konuşacaktın" diyip tebessüm etmeye çalıştım. O kadar sahte bir tebessüm dü kü ben bile gibtir ordan dedim amk. Resmen ağlamaklı tebessüm atmıştım kıza. Ama allahtan melis yere bakıyordu o sırada.
Derin bir iç çekip benim ölüm fermanımı imzalarmışcasına cümlelerine başladı : "Neden böyle yaptın Lama31? Aramıza neden girdin serkanla herşeyi öğrendim. Nazife hikayesini, facebook olayını dayak olayını ve daha niceleri.. peki niçin böyle yaptın?"

içim yandı adeta. Gene eski günlerdeki gibi rezil olmuştum. Bu duygu bana yabancı gelmiyordu allahım geoit kafası dedim kendi kendime. Bir yandan da ne cevap vereceğimi düşünüyordum. Salağa mı yatsaydım? Gerçekten de şizofren taklidi mi yapsaydım? Ama hayır, benim hala umudum var. Şizofren olduğumu zannederse benimle birlikte olmayabilir gibi düz bir mantık ile kendimi başka türlü bir savunma kurmam gerektiğini düşündüm.

Anasını gibeyimdi. Neden böyle oluyor, neden hep 3.şahıs ben oluyordum allahım beni sırf rezil olmam için mi gönderdin bu hayata? Diye diye içim içimi kemiriyordu. Aklıma gelen en mantıklı taktiği melise uygulayacaktım. Hala pes etmemiş, hala ayaktaydım.

Top bendeydi, cevap bekliyordu melis benden. içimden geçen o bin düşünceler yine beynime yerleşmişti. Ne yapalım, girmiş bir kere beynimize, tehlikeli bu fikirler...
Ajitasyon destekli manipüle tekniklerini kullanıp melisi kendime çekecektim.

"Melis, yapacak hiç birşeyim yoktu. Her gece yorgan altı ağlar, kahrolurdum seni onunla görünce. Nolur anla beni gerçekten seviyorum seni." Diyip sol elimi kaldırıp "Bak! Görüyor musun melis, işte bu senin eserin. Ne çektiğimi bir ben bir de yener can dostum bilir" dedikten sonra 10saniyelik hüküm süren bir sessizlik oluştu. Bu arada yürümeyi kesmiş, yol kenarındaki duvara yaslanmıştık.
Bir yandan melisin duygu ve düşüncelerini tahmin edip öte yandan ona göre söyleyeceklwrimi hesaplıyordum. Öte yandan da zorla gözlerimi doldurmaya çalışıyordum, ağlıyor süsü vermek her zaman iyidir.
Melise bakarak çıkardığım onlarca analiz sonucu söyleyeceğim en doğru şeyin özür dileyip gidiyormuş numarası yapmak olduğunu anladım. Sol kolumdaki dikiş izlerini de ona mal ettikten sonra imkanı yok beni göndermezdi.

Beyleeer ?