Olay yıllar önce gerçekleşti.

Arkadaşlarımla beraber Burger King'e gitmiş yemeklerimizi yiyorduk. Muhabbet muhabbeti açıyordu. Yemeğin sonlarına doğru arkadaşlarımdan birisi "Haydi şerefe deyip içeceklerimizi kaldıralım." dedi. Ben de öyle şerefe deyip bardakları havaya kaldırma olayını sevmem. Bir cevap vermem gerektiğini hissetmeye başlamıştım. Tam o anda içime bir ilham doğdu, Çanakkale ruhuyla beraber milli duygularım canlandı ve ağzımdan şu sözcükler dökülüverdi. "Sen; şerefe deyip kadeh kaldıranların değil, 275 kiloluk mermiyi iman gücüyle kaldırıp savaş kazandıran Seyit Onbaşı'ların torunusun." dedim. O anda tüm Burger King televizyonlarında "Çanakkale geçilmez." yazmaya, Burger King kasiyerleri ise "Şehitler ölmez Çanakkale geçilmez." demeye başladı. Söylediklerimi duyan arkadaşlarım ise bu anı ölümsüzleştirmek için söylediklerimi tekrar etmemi istediler. Ben de onları kırmadım tabi. Söylediklerimin verdiği gaz ile eve varana kadar zihnimde Çanakkale Marşı çaldı.

Gelenek bozulmasın bu da böyle bir anımdır.

edit: Trende girmişiz beyler şukulayan elleriniz dert görmesin