O akşam yatağıma yattım ve birdaha kalkamadım. Ne ailemin karşısına çıkmaya yüzüm kalmıştı, ne de yaşamaya takatim. Ben bu zamana kadar hep iyi çocuk olmuştum, iyiyi kötüyü ayırt eden biriydim, helale harama dikkat ederdim. Sadece tek bi haramı gerçekleştirdim, onda da hayatım cehenneme dönmüştü. isyan ediyordum kendi içimde, Allah affetsin ama Allaha bile isyan ediyordum, naptımda bana bunları yaşatıyorsun diyordum. O akşam göz yaşlarım aktıkça anladım ki önceden akıttığım göz yaşlarım, aşk acısı, falan hepsi yalan şeylermiş, asıl acı buydu. Eskiden ne salak şeylere üzülürmüşüm, keş o günlere dönebilsem o şeylere gülebilsem dedim. Ama artık herşey geçmişti. 2-3 gün boyunca annemle beraber hastanedeydik sürekli, abimde geliyordu işleri bitince, babam hiç gelmemişti. Annem olayın şokunu atamamıştı daha ama bebeği görünce yüzü gülüyordu bitek, içi kan ağlarken. 

3. günkü gidişimizde hemşire dna testinin sonuçlarını bıraktı. Zarfı aldım ve açmaya başladım.