5-6 ay daha böyle geçti, mustafayla hiç konuşmadık bebek hakkında, daha cinsiyetini, sağlık durumunu hiçbişeyini bilmeyorduk. Kendimizi olaydan uzak tutmak için arayıp sormuyorduk bile. Ben yaz tatilimin 3 ayını çalışarak, 1 ayını oturarak geçirdim, kalan 1-2 ay boyuncada okula devam ettim. 
Mustafada yaz tatilinde ingilizcesini geliştirmek için ingiltereye gitti 3 ay, 1 ayı evinde geçirip, 1-2 ay boyuncada beraber okula devam ettik. Söylediğine göre ingilterede tek bi kızla bile dışarıda başbaşa görüşmemiş, dersimi aldım artık diyordu. 

5-6 ay geçer, ve birgün mustafayla dersteyken bi telefon gelir mustafanın telefonuna. 

Arka sıralarda oturduğumuz için mustafa alnını koydu sıraya, telefonu açtı. Bende kendi telefonumdan oyun oynuyorum o sırada, mustafa telefonu kapatıp bana döndü ve " ahmet, bebek.. bebek dün akşam doğmuş.." dedi. Ulan bu anın geleceğini biliyordum ama kendimi bu an için hazırlamamıştım hiç. Büyük gün gelmişti sonunda. O an eşyalarımı toplayıp çıktım dersten mustafayla, oğuzda peşimize takıldı. Durağa geçip otobüse atladık, telefondan da hastanenin detaylı adresine bakıyoruz o ara. 30-40 dakikaya hastaneye geldik ama yol boyunca kalbim nasılda atıyor, sanki savaşa gidiyorum. içimde de beni rahatsız eden bi his var, mustafanın yüzünden düşen bin parça zaten. Oğuz ortamı yumuşatmaya çalışsada biz sessizliğe gömülmüştük.